Δείτε κάποιες από τις ομιλίες της εκδήλωσης. Σύντομα θα προστεθούν και άλλες
Παπακωνσταντίνου Θεοφανώ, Εκπρόσωπος Ευρωπαϊκού Συμβουλίου
Νεολαίας – “Χάραξη πολιτικών νεολαίας εντός του Συμβουλίου της Ευρώπης (και οι αμφιβολίες του αύριο”
Τριάντου Ζωή, μαθήτρια του 4ου Γενικού Λυκείου Λάρισας, Γ τάξη
Μιλιούση Μαρία, μαθήτρια του 4ου Γενικού Λυκείου Λάρισας, Β τάξη –
«Εθελοντισμός ως απόδειξη της δημοκρατικής συνείδησης»
Το ζήτημα του εθελοντισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την δημοκρατία και τις αξίες που προασπίζεται και αποτελεί κάτι που αφορά όλους μας. Σκοπός αυτής της ομιλίας δεν είναι να εξαντλήσει τον εθελοντισμό ως προς την αναγκαιότητά του αλλα να σκιαγραφίσει τις σημαντικότερες παραμέτρους της προσφοράς αυτής ώστε να φανεί περίτρανα η θέση που έχει αυτός τόσο στην ζωή των εθελοντών όσο και
στην πορεία αυτών προς τους οποίους στρέφονται οι εθελοντικές δραστηριότητες.
Ιστορικά αυτό αποδεικνύεται από την πεποίθηση του Πλάτωνα πως το πιο
σημαντικό πράγμα είναι η συναίσθηση πως με τις πράξεις του κάποιος καθιστά τους άλλους ευδαίμονες, αποδίδοντας απλά και καθαρά αφενός την ηθική ικανοποίηση του ίδιου του εθελοντή και αφετέρου την ευτυχή πορεία αυτού που δέχεται την βοήθεια.
Σαράτζης Γιώργος, Αρθρογράφος, αφηγητής και ραδιοφωνικός
παραγωγός – «Ασκηση και Ευτυχία: Προσθέτοντααε ποιότητα στη ζωή μας»
Τι εννοούμε λέγοντας ποιότητα ζωής ? Μπορεί η φυσική δραστηριότητα να
σχετίζεται με την κατάκτηση της ευτυχίας ? Πόσο σημαντική είναι η αναπνοή, η ορθή στάση του σώματος, και η κατάλληλη διατροφή για μία ζωή γεμάτη υγεία και ομορφια? Μια παρέμβαση που θα προσπαθήσει να φέρει στο προσκήνιο το ζωτικό θέμα της ψυχοσωματικής μας ισσοροπίας.
Δρ Βασίλειος Δ. Σπανός, Διδάσκων – Παν.Υπότροφος ΤΕΙ Δυτικής
Μακεδονίας – «Η Δημοκρατία στο φιλοσοφικό πλαίσιο του δυϊσμού»
Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα πάντα είναι πολιτική, η αποστασιοποίηση των νέων στο παρόν αποτελεί μία πραγματικότητα με αρνητικό πρόσημο.Η παρούσα εισήγηση εστιάζει στην ολιστική πλην όμως λησμονημένη αντίληψη της Δημοκρατίας ως μέσου διαμόρφωσης ενός δυνητικού συμπαγούς κοινωνικού ιστού. Στο επίκεντρο τοποθετούνται οι νέοι, ο ρόλος που καλούνται να διαδραματίσουν και τέλος, το πώς μπορεί να επιτευχθεί η εμπλοκή τους με ουσιαστικό τρόπο. Το περιεχόμενο της ομιλίας επικεντρώνεται σε δύο άξονες. Ο πρώτος αναφέρεται στη βαθύτερη έννοια των όρων “πολιτική” και “πολίτης”, οι οποίοι προέρχονται από την αρχαία Ελληνική λέξη “Πόλις”, όχι όμως σε σχέση με το χωροταξικό πλαίσιο
αλλά με τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ατόμων. Κατ’ επέκταση,
πολιτισμός μπορεί να υπάρχει μόνο σε μέρος όπου συμβιώνουν άνθρωποι. Αυτήν την τοποθέτηση, αντιδιαστέλλεται με δύο πτυχές της σημερινής πραγματικότητας, α) την απάθεια και β) τη διάχυτη άποψη πως “ό,τι και να κάνουμε δεν αλλάζει κάτι”.
Ο δεύτερος δίνει έμφαση στη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας, λαμβάνοντας ως παράδειγμα το ίδιο το Σύμπαν και τα δίπολα του (όπως “καλό-κακό”, “φως- σκοτάδι”, “δικαίωμα-καθήκον”). Η διαφορά είναι ότι το καθήκον μας για τη συμμετοχή του εαυτού μας στα κοινά το έχουμε ξεχάσει παντελώς.
Ψάρρα Άννυ, Αντιπρόεδρος Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας- Μουσείο
Γ.Ι.Κατσίγρα – «Η σημασία των χώρων δημιουργικότητας, τέχνης και καινοτομίας, για τις σύγχρονες κοινωνίες»
Η τέχνη και ο πολιτισμός έχουν άμεση σχέση με την ικανότητά μας να
αντιμετωπίσουμε τα σύνθετα ζητήματα του σήμερα. Η τέχνη όχι μόνο παρέχει ένα αντίβαρο στον ταχέως εξελισσόμενο κόσμο, αλλά βοηθά επίσης να τον κατανοήσουμε. Η τέχνη καλεί σε συμμετοχή και επομένως υπερβαίνει την «απόσταση» μεταξύ θέασης και δράσης. Εμπνέει τις ιδέες, τη φαντασία και τη δημιουργικότητα, τόσο του ατόμου όσο και της κοινότητας. Στόχος της είναι να καταγράψει ,να καταγγείλει να αφυπνίσει συνειδήσεις σε μια αμφίδρομη σχέση με την κοινωνία. Δεν μπορεί να είναι στρατευμένη, οφείλει όμως να είναι πολιτικοποιημένη. Βαθιά ανθρωποκεντρική, ενδυναμώνοντας τις αξίες και τον
δημοκρατικό διάλογο των πολιτών με την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Όταν σχεδιάζουμε παραλληλισμούς ανάμεσα στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, και τα οφέλη που προσφέρουν οι τέχνες και ο πολιτισμός μέσα σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον , προκύπτει η ακόλουθη σκέψη: Πρέπει να ενθαρρύνονται και στον χώρο της τέχνης, οι προσπάθειες που συμβάλλουν στην εμπέδωση της δημοκρατίας και των ίσων ευκαιριών στη δημόσια σφαίρα. Οι συμμετοχικές πρακτικές που γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ δημιουργών και κοινού αποτελούν ένα παράδειγμα τέτοιας προσπάθειας. Μέσα από τη μεγαλύτερη ελευθερία, οι καλλιτέχνες και τα πολιτιστικά ιδρύματα μπορούν να δράσουν σε πολλαπλούς ρόλους, ως καταλύτες, μεσολαβητές και σχεδιαστές για την ανάπτυξη τέτοιων συνδέσμων. Η μεγαλύτερη συνέργεια μεταξύ των τεχνών και της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα προωθεί τη φαντασία και τη κριτική σκέψη. Η εκπαίδευση είναι καθοριστικής σημασίας για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της δημοκρατίας και οι τέχνες πρέπει να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην εκπαίδευση. Συνεπώς, είναι απαραίτητο να ανοίγουμε και να διατηρούμε χώρους στους οποίους η καινοτομία, η δημιουργικότητα, η τέχνη και ο πολιτισμός δεν αποτελούν εμπόρευμα και δεν στοχεύουν στο κέρδος. Όταν ο πολιτισμός ανθεί σε όλες τις μορφές του, τότε και η δημοκρατία γίνεται ουσιαστική, γίνεται τρόπος ζωής.